Yetişkin Bir Erkeğin Emzirilmesi
Bazı hadis rivayetlerinde peygamberimizin, kadınların kendilerine haram olması için yetişkin bir erkeği emzirebileceğini söylediği iddia edilmiştir:
“Ey Allah’ın Resulü! Salim’in eve gelmesinden ötürü Ebu Huzeyfe’nin yüzünde bir hoşnutsuzluk görüyorum. Bunun üzerine Hz. Peygamber “Onu emzir.” buyurdu. Sehle; “Bu, büyük bir adam, onu nasıl emzireceğim?” deyince, Resulullah tebessüm etti ve “Onun büyük adam olduğunu biliyorum.” dedi.”[1]
Diğer bir rivayette de peygamberimizin şöyle söylediği iddia edilmiştir:
“Git onu emzir, artık senin için bir mahrem olur ve Ebu Huzeyfe’nin içindekiler de kaybolur.”[2]
Rivayetlerden de görüldüğü gibi peygamberimiz kendisine haram olması için bir kadının yetişkin bir erkeği emzirmesine ruhsat vermiştir. Her ne kadar bu rivayetleri kurtarmak için yorumlamaya çalışanlar bu ruhsatın o kişiye özel verildiğini iddia etseler de rivayette bu şekilde bir açıklama ve vurgu bulunmamaktadır. Bir yandan bu türden bir uygulama ile peygamberimizin sorunun çözüleceğini söylediğini iddia etmişler bir yandan da Hz. Aişe’nin yanındaki süt kardeşini gördüğünde peygamberimizin bozulduğunu ve “Dikkat edin süt kardeşliği açlıktan doğar” dediğini iddia etmişlerdir:
“Yanımda oturan bir adam olduğu halde Resulullah odama girdi. Bu durum ona çok ağır geldi ve öfkesini yüzünden okudum. Bunun üzerine: “Ya Resulullah! Bu benim süt kardeşimdir.” dedim. O da; “Siz kadınlar süt kardeşlerinizi iyi düşünün! Çünkü süt kardeşliği, açlıktan dolayı hâsıl olur!” buyurdu.”[3]
Birkaç yıl önce Mısır’daki El-Ezher Üniversitesinin Hadis Bölümü Başkanı, “Kadınlar, aynı işyerindeki erkekleri emzirirse, akrabaya dönüşür, tacize uğramaktan kurtulur” şeklinde bir fetva verdi ve tartışmalara yol açtı. El-Ezher Üniversitesi’nden yapılan açıklamada ise bu fetvanın İslam’ı küçük düşürücü nitelikte olduğu söylendi. Oysa hadisleri dinin kaynağı kabul edenlere göre verilen bu fetvanın geçerli olması gerekir.
[1] Müslim, Rada 26, (1453).
[2] Müslim, Rada 27, (1454).
[3] Buhari, Nikâh 21, Şehadat 1; Müslim, Rada 32, (1455); Ebu Davud, Nikâh 9, (2058); Nesai, Nikâh 51, (6, 102).
