Hz. Musa’nın Elbiselerini Alıp Kaçan ve Onu Çırılçıplak Peşinden Koşturan Taş

Hz. Musa’nın Elbiselerini Alıp Kaçan ve Onu Çırılçıplak Peşinden Koşturan Taş

Kimi rivayetlerin, ancak masallarda olacak türden hikâyeler ile aktarıldıklarını ve rivayete konu olan peygamberin de masal kahramanı gibi sunulduğunu görmek mümkündür. Bunlardan biri de Hz. Musa’nın yıkanmak için elbiselerini çıkartıp üzerine koyduğu taşın, Hz. Musa’nın elbiselerini alıp kaçması, sonra Hz. Musa’nın taşı yakalayarak dövmesinin anlatıldığı rivayettir. Bu konudaki rivayetlerden biri şu şekildedir:

 

“Ben-i İsrail arasında şöyle bir adet vardı, herkes hep birlikte avret mahallini kapatmaksızın suya girip kendilerini yıkıyorlardı ve aynı zamanda birbirlerinin avret yerlerine de bakıyorlardı. Böyle bir davranış onların arasında ayıp sayılmıyordu. Fakat Hz. Musa, kimsenin onun avret yerini görmemesi için tek başına suya dalıyordu. Ben-i İsrail Hz. Musa’nın bu tavrına karşı şöyle diyordu: Musa’nın tek başına yıkanması ve bizden uzaklaşmasının sebebi bedeninde bir noksanlık ve fıtık olduğundan dolayıdır. İşte bundan dolayı bizim onu görmemizi istemiyor. Bir gün Hz. Musa yıkanmak için bir suyun kenarına gitti, elbiselerini çıkarıp bir taşın üzerine bıraktı ve suya daldı. Taş, Hz. Musa’nın elbisesiyle birlikte firar etti. Musa da onun peşine koyulup; “Ey taş elbisem! Ey taş elbisem!” (elbisemi nere götürüyorsun?) diyordu. Nihayet Ben-i İsrail Hz. Musa’nın avret yerine baktı! Allah’a andolsun Musa’nın bir noksanlığı yoktur (yani fıtık değildir) dediler. Bu esnada taş yerinde durdu; Hz. Musa elbiselerini aldı. Daha sonra Hz. Musa taşı dövmeye başladı, öyle ki taş altı veya yedi defa inledi.”[1]

 

Rivayetten de görüldüğü gibi bir taşın canlanıp Hz. Musa’nın elbiselerini kaçırması ve Hz. Musa’nın çırılçıplak bir vaziyette taşın peşinden koşarak insanların arasına girmesi ve taşı yakaladığında taşa dayak atması ve dayak sebebiyle taşın inlemesi türünden akıl dışı iddialarda bulunulmuştur.

 

[1]        Buhari, Gusl 20, 30, Enbiya 27, 28, Tefsir, Ahzab 11; Müslim, Hayz 75 (339), Fezail, 55 (339); Tirmizi, Tefsir, Ahzab (3219).

 

Kaynak: Allah’a Öğretilen Din – Emre Dorman

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir