Peygamberimiz Namaz Kılarken Önünden Geçen Çocuğa Beddua Ederek Onu Kötürüm Yapmış Olabilir Mi?
Hadis rivayetlerinde rahmet timsali peygamberimize yapılan iftiralardan biri de namaz kıldığı esnada önünden geçen bir çocuğa beddua ederek onu kötürüm yaptığı yönündeki rivayettir. Ebu Davud’da geçen rivayet şu şekildedir:
“Said bin Gazvan hac dönüşü Tebük’e gelmişti. Bir de ne görsün. Yere oturtulmuş sakat bir adam duruyor. Yanına yaklaştı, niçin bu hâle düştüğünü sordu. Sakat adam şöyle dedi: Sana bir hadis haber vereceğim, fakat ben sağ oldukça benden duyduğunu kimseye söylemeyeceksin. Hâdise şöyle: Resulullah Tebük’e geldiğinde bir hurma ağacının önüne inmişti. ‘Şu ağaç bizim kıblemizdir.’ buyurdu. Ve hurma ağacına dönerek namaza durdu. Ben daha o zaman çocuktum. Koşarak geldim. Sütre olarak duran hurma ağacı ile onun arasından geçtim. (Bir rivayette de: “Resulullah namaz kılarken, ben eşeğin üzerinde olduğum halde önünden geçtim.” denilmektedir.) Bunun üzerine Resulullah: ‘O bizim namazımızı kesti, Allah da onun ayağını kessin.’ dedi. O günden bugüne kadar ayağa kalkamaz oldum.”[1]
Söz konusu rivayette peygamberimizin bir çocuğa beddua ederek onun kötürüm olmasına sebep olduğu iftirasının kimi kitaplarda ve ilgili hadisin açıklamalarında peygamberimizin mucizesi olarak sunulması ise ayrı bir garipliktir. Bu rivayette anlatılan peygamberin Kur’an’ın bize tanıttığı peygamber olmadığı ortadadır. Esasen peygamberimizi bu şekilde kaba ve öfke dolu biri olarak gösteren kişilerin asıl derdi kendi insan onuruna yaraşmayacak eylemlerine zemin hazırlamaktır. Bunun aksini gösteren ve Kur’an’a uygun olan birçok rivayette peygamberimizin özellikle çocuklara karşı sevgi ve muhabbeti bilinmektedir.
Bir yandan rivayetlerde namaz kıldığı esnada sırtına çıkan torununu sırtından indirmeden namazına devam ettiği, rükû ve secde edeceği zaman omzundan indirip tekrar ayağa kalkınca tutup omzuna çıkardığı ve namazı bitinceye kadar her rekâtta bunu yaptığı aktarılırken[2] öte taraftan bırakın sırtına çıkmayı önünden geçmesi sebebiyle başkasının çocuğuna beddua ederek onu kötürüm bıraktığının iddia edilmesi kabul edilebilir olmadığı gibi kendi içinde de çelişki oluşturmaktadır.
[1] Ebu Davud, Salat 110, (705, 706).
[2] Ebu Davud, Salat, 164-165; Nesai, İmamet 37.
